Colca Canyon

Colca Canyon, a three day trip, an awesome trip. This time I will do it in Dutch...

Zaterdag ochtend vrij vroeg vertrokken Ed (een Brit die ik in Nazca trof en de eerste 2 dagen mee ging) en ik richting het bus station, richting de colca canyon, één van de diepste canyons in de wereld, waar ook condors te zien zijn (al heb ik ze niet gezien!).

Dankzij Femke (bedankt) kon ik gemakkelijk aan een adres komen zodat de tour door de colca individueel kon, ipv een georganiseerde tour. Gesproken met een Nederlandse die hier in Peru woont en het ´heilige´ roze papiertje ontvangen met de route en slaapplaatsen. (oh ja, ik werd om twee redenen gewaarschuwd voor de trip, hoogteziekte, behoorlijke kans en mijn zwakke knie)

Na een busrit van ruim 3 uur kwamen we aan in Yangue, La Posada de Yangue, vriendelijk ontvangen, spaghetti als lunch en vervolgens een tour door de man des huizes langs mooie plaatsen, ruines stammend uit het inca tijdperk. Na een wandeling van ongeveer 3,5 uur kwamen we aan bij de hot springs, een heerlijk bad genomen om vervolgens terug te gaan naar het hostel. Een overheerlijke maaltijd en vroeg op, 4.15 om de bus te halen naar Abanaconde.. Van hieraf zou ik er alleen voor staan, Ed stapte uit bij de Cruz del Condor (Condor view point). Even een prijs indicatie voor jullie, 2 maaltijden + overnachting, 32 soles, ofwel 8 euro...

Nu stond ik er alleen voor, een afdaling van 1200 meter (nadeel van afdaling, je moet ook weer omhoog). Een gids van een andere groep wees even welke kant ik op moest en gaan... Een stijle helling, schrale lucht op bijna 3400 meter hoogte, een mooie uitdaging.. Het was zwaar, maar uiteindelijk (na bijna 4 uur) beneden aangekomen bij Oasis voor een lunch en even zwemmen.. (foto is een deel van de afdaling) Onderweg veel mensen ontmoet, oa uit Frankrijk, Zwitserland, Duitsland, Slowakije. Na de lunch aan de andere kant van de canyon naar boven.. Ruim 500 meter... Ongeveer na iedere bocht of 2 bochten lucht happen! Even bijkomen en doorgaan. Na ongeveer 400 meter waren de locals op een veldje aan het voetballen (in 25 graden, 2500 meter hoogte). Af en toe een praatje onderweg.. 20 minuten (yes) vlak lopen voor ik doorging naar de volgende afdaling.

Tegen 5.15 na een klein klimmetje kwam ik aan bij de Posada de Roy, mijn verblijf voor deze nacht. Geen electriciteit, koken op een houtkachel, wel een heerlijke warme douche. Over rotsen en door droogte daar naartoe gelopen, aankomen in een groene bloemrijke oase! na een maaltijd vroeg gaan slapen na een babbeltje met een paar canadezen. Tot de volgende ochtend...

Iets voor 2, ja jullie lezen het goed, iets voor 2 ´s nachts opgestaan... Een klim van ongeveer 1200 meter voor de boeg, eerst een afdaling naar de brug. Dit allemaal in het donker, best spannend moet ik zeggen.. Rotsen, losliggende stenen. Het leuke was dat ik in gezelschap was, twee honden, die me vergezelden en over me waakten. Na ongeveer 2 uur lopen kwam een local me voorbij met een paar ezels. Vervolgens genieten van het aanbreken van de dag. Echt waanzinnig, het uitzicht. Daarna een paar locals getroffen, handjes geschud, puffend en steunend gevraagd of het nog ver was, ja, nog ver! Echt, enorm zwaar, maar..... Gelukt!!! Geen last van hoogte ziekte, vrijwel geen spierpijn, wel een aanslag op mijn longen, welke ik nu nog voel!

Vervolgens een bus laten stoppen, daar ingesprongen naar de cruz del condor. Niets gezien, al werden ze later wel gesignaleerd. Op het bus station was het vervolgens net een reunie met alle mensen die ik had getroffen.. Een groep meiden was maar met de ezel omhoog gegaan. Eén van de franse die ik trof is echt enorm onwel geworden tijdens de klim. Blij dat ik het solo heb gedaan, eigen ritme, luisterend naar mijn lichaam. Dan maar ietsje langzamer dan anderen, maar wel fit! Gisteravond nog gegeten met een Zwitserse die een jaar lang op pad gaat.. Vanavond waarschijnlijk met een Britse hier uit het hostel, ze houd er niet van zich te binden maar is hier om te kijken of het wat wordt met haar vriendje die ze tijdens een eerdere reis heeft ontmoet..

Nu zit ik nog in Arequipa, ga morgen of overmorgen door naar Tacna om de grens met Chili over te steken. Ik was namelijk één van mijn handdoeken vergeten in Nazca en deze komt morgen hier in Arequipa. De volgende fatsoenlijke internet kans zal in Chili zijn, San Pedro de Atacama, vlak voor ik begin aan één van de hoogtepunten van deze reis, de ´Salar de Uyuni´!